Zoekende Huis 4
In het Drentse dorp Peize is er door Onix Architecten nieuw leven geblazen in een verouderde kop-hals-rompboerderij. Het architectenbureau transformeerde de boerderij tot het ideale woonhuis voor een gezin van vijf. Het resultaat is een gastvrije architectuur.
Zoektocht naar mogelijkheden
Verbouwingen van boerderijen had Onix al vaker gedaan. Bijvoorbeeld in het Friese Lemmer en het Groningse Lettelbert, zochten de architecten samen met de opdrachtgever al eerder naar een nieuwe invulling van een boerenerf. Tot ‘Zoekende Huizen' werden de projecten gedoopt. De avontuurlijke zoektocht naar de mogelijkheden die de leegte van zo'n schuur biedt, staat hierin centraal. ‘Je zoekt naar waar je ruimte laat en waar je kunt invullen', licht projectarchitect Vogelzang toe. ‘Waar haal je daglicht vandaan? Waar maak je de toegang? Waar heb je het beste uitzicht?'
Comfort
‘Zoekende Huizen zijn de vertaling van een speurtocht naar wat op meerdere niveaus het grootste comfort biedt. Maar comfort gaat in de visie van Onix niet om het verzorgen van een prettig klimaat alleen, of dat een huis brandschoon en blinkend nieuw wordt opgeleverd. Het is de balans tussen dat wat je nooit kunt toevoegen - geschiedenis - en datgene wat je moet ontwerpen om een comfortabel woonklimaat te creëren. Het is de bestaande context die je wilt laten floreren en dat is in dit geval natuurlijk de kapstructuur', verklaart Vogelzang.
Puzzelwerk
Overal in het familiehuis is de oude schuur zicht- en voelbaar. In de vorm van de robuuste houten gebinten, maar ook door extra ramen die doorkijkjes bieden naar de schuur. Zo schijnt ‘s avonds de warme gloed van de kapstructuur in de moderne keuken. Om de oude constructie zo min mogelijk te schaden, diende de aannemer flink wat bouwlogistiek puzzelwerk te verrichten. Hoe pas je bijvoorbeeld zes meter brede breedplaatvloeren van de verdiepingsvloer door een gat van maar vijf meter breed? Dat is een ruimtelijk kunstje op zich.
Meegroeien
Zoeken betekent ook dat het nooit helemaal af is. Van het gedroomde speellandschap ontbreekt namelijk twee jaar later de betimmering nog. Uit kostenbesparing namen de opdrachtgevers dit klusje voor eigen rekening. ‘Maar als ze nog langer wachten met aftimmeren', glimlacht Vogelzang, ‘zijn de kinderen te oud voor apenkooi.' Dan is het nog altijd een goede sluiproute voor na het stappen. De kinderkamers zijn namelijk op de eerste verdieping gelegen. ‘Een zoekend huis moet ook kunnen meegroeien met de behoeftes van de bewoners. En doortimmeren hoort gewoon bij een boerenerf.'
Oplevering | 2014 |
Projectteam | Allart Vogelzang, Olaf Janson, Rene Harmanni |
Fotograaf | Peter van der Knoop |